អាមេរិកចំណាយរាប់ពាន់លានដុល្លារ​បង្កើតកងទ័ពនិង​ហ្វឹកហាត់កងទ័ពអាហ្វហ្គានីស្ថាននៅទីបំផុតផ្តល់ផលប្រយោជន៍ដល់តាលីបង់ទាំងស្រុង

កងកម្លាំងសន្តិសុខជាតិអាហ្វហ្គានីស្ថានបានសាងសង់ និងបណ្តុះបណ្តាលដោយចំណាយពេលអស់ ២ ទស្សវត្សរ៍ គិត​ជាទឹក​ប្រាក់ចំនួន ៨៣ ពាន់លានដុល្លារ តែកងកម្លាំងអាហ្វហ្កានីស្ថានបានដួលរលំយ៉ាងឆាប់រហ័ស និងទាំងស្រុង ខណៈដែលក្នុងករណីខ្លះចុះចាញ់ដោយគ្មានការបាញ់កាំភ្លើងសូម្បីតែមួយគ្រាប់ ដែលជាអ្នកទទួល ផលចុងក្រោយនៃការវិនិយោគរបស់អាមេរិកគឺតាលីបង់។

16ee2acf1d56c78e172fc47e540770c3afea8f82

ពួកគេមិនត្រឹមតែដណ្តើមយកអំណាចនយោបាយប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងមានកម្លាំងសព្វាវុធដែលបន្សល់ទុកដោយអាមេរិកផងដែរដូចជាកាំភ្លើង គ្រាប់រំសេវ ឧទ្ធម្ភាគចក្រនិងអ្វីៗជាច្រើនទៀត។ ក្រុមតាលីបង់បានរឹបអូសឧបករណ៍យោធាទំនើប ៗ ជាច្រើននៅពេលដែលពួកគេបានវាយលុកលើកងកម្លាំងអាហ្វហ្គានីស្ថាន ដែលបរាជ័យក្នុងការការពារមជ្ឈមណ្ឌលក្នុងស្រុក ទីក្រុងតូចៗ។ ការចំណេញដ៏ធំបានកើតឡើងរួមទាំងយន្តហោះប្រយុទ្ធនានា នៅពេលដែលពួកតាលីបង់វាយសម្រុកនិងបានរំកិលទីក្រុង និងមូលដ្ឋានយោធារបស់ខ្លយន ដោយល្បឿនគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើល ហើយ​ចុងក្រោយទទួលបានពានរង្វាន់ធំបំផុតគឺទីក្រុងកាប៊ុលកាលពីចុងសប្តាហ៍។

800

មន្រ្តីការពារជាតិអាមេរិកម្នាក់បានបញ្ជាក់ថាណតាលីបង់បានប្រមូលគ្រឿងសព្វាវុធ និងឧបករណ៍របស់​ទាហានអាហ្វហ្កានីស្ថានដែលផ្គត់ផ្គង់ដោយអាមេរិកគឺធំសម្បើមណាស់។ មន្ត្រីរូបនេះមិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឱ្យពិភាក្សាអំពីបញ្ហានេះជាសាធារណៈទេ ហើយដូច្នេះបាននិយាយក្នុងលក្ខខណ្ឌអនាមិក។ កន្លែង​ខ្លះ​ទាហានអាហ្វហ្គានីស្ថានមិន​បាន​ប្រយុទ្ធតទល់ជាមួយតាលីបង់​ទេ ហើយ​ពួក​គេ​សុខចិត្តប្រគល់អ្វីៗដូចជារថយន្ត និង​ឧបករណ៍សង្គ្រាមទំនើបៗ​ជាច្រើនជាថ្នូរនឹង​ការ​មិន​ប្រយុទ្ធគ្នា។

3000

ការបរាជ័យរបស់អាមេរិកក្នុងការផលិតកងទ័ពនិងប៉ូលីសអាហ្វហ្គានីស្ថានប្រកបដោយនិរន្តរភាព ហើយមូលហេតុនៃការដួលរលំរបស់ពួកគេនឹងត្រូវសិក្សាជាច្រើនឆ្នាំដោយក្រុមអ្នកវិភាគយោធា។ កងកម្លាំងអាហ្វហ្គានីស្ថានបានបំពាក់ដោយអាវុធល្អប្រសើរនិង​ទំនើប ប៉ុន្តែភាគច្រើនខ្វះធាតុផ្សំសំខាន់មួយកម្លាំងចិត្តប្រយុទ្ធ។

“ លុយមិនអាចទិញឆន្ទៈបានទេ។ អ្នកមិនអាចទិញមេដឹកនាំបានទេ” នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់លោក John Kirby ប្រធានអ្នកនាំពាក្យក្រសួងការពារជាតិ Lloyd Austin ។

Web_1

លោក Doug Lute ឧត្តមសេនីយ៍ទោចូលនិវត្តន៍ដែលជួយដឹកនាំយុទ្ធសាស្ត្រ​សង្គ្រាមអាហ្វហ្គានីស្ថានក្នុងអំឡុងពេលរដ្ឋបាលលោក George W. Bush និងលោកបារ៉ាក់អូបាម៉ា បាននិយាយថាអ្វីដែលជនជាតិអាហ្វហ្គានីស្ថានទទួលបានធនធានគ្រប់​យ៉ាងជាក់ស្តែងពួក​គេ​ខ្វះខាតរឿង​មួយ។

លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖“ គោលការណ៍នៃសង្គ្រាមគឺកត្តាសីលធម៌គ្របដណ្តប់លើកត្តាសម្ភារៈ” ។ “ សីលធម៌វិន័យភាពជាអ្នកដឹកនាំការរួបរួមអង្គភាពគឺមានការសម្រេចចិត្តច្រើនជាងចំនួនកម្លាំងនិងឧបករណ៍។ ក្នុងនាមជាអ្នកខាងក្រៅនៅអាហ្វហ្គានីស្ថានយើងអាចផ្តល់សម្ភារៈ ប៉ុន្តែមានតែជនជាតិអាហ្វហ្គានីស្ថានប៉ុណ្ណោះដែលអាចផ្តល់នូវកត្តាសីលធម៌អរូបី។

106926597 1628848077882 Gettyimages 1234649649 AFP_9L32Y2

ផ្ទុយទៅវិញ! ក្រុមបះបោរតាលីបង់នៅអាហ្វហ្គានីស្ថានដែលមានចំនួនតូចជាងមុនមានអាវុធតិចជាងមុន និងគ្មានកម្លាំងអាកាសបានបង្ហាញពីកម្លាំងដ៏ល្អ។ ទីភ្នាក់ងារស៊ើបការណ៍សម្ងាត់អាមេរិកបានមើលស្រាលវិសាលភាពនៃឧត្តមភាពនោះ ហើយសូម្បីតែបន្ទាប់ពីប្រធានាធិបតីចូបៃដិនបានប្រកាសកាលពីខែមេសា​ថាគាត់កំពុងដកកងទ័ពអាមេរិកទាំងអស់ក៏ដោយ ទីភ្នាក់ងារស៊ើបការណ៍សម្ងាត់មិនបានទាយទុកជាមុនអំពីការវាយលុកចុងក្រោយរបស់តាលីបង់ដែលនឹងទទួលជោគជ័យឡើយ។

Core_centerpiece_tab

យោងតាមការិយាល័យអគ្គអធិការកិច្ចពិសេសសម្រាប់អាហ្វហ្កានីស្ថានបានឱ្យដឹងថាក្នុងចំណោមទឹកប្រាក់ប្រមាណ ១៤៥ ពាន់លានដុល្លារដែលរដ្ឋាភិបាលអាមេរិកបានចំណាយក្នុងការកសាងអាហ្វហ្គានីស្ថានឡើងវិញប្រហែល ៨៣ ពាន់លានដុល្លារបានទៅអភិវឌ្ឍនិងទ្រទ្រង់កម្លាំងយោធានិងប៉ូលីសរបស់ខ្លួន។

ចាប់តាំងពីឆ្នាំ ២០០៨ ប្រាក់ចំនួន ១៤៥ ពាន់លានដុល្លារគឺបន្ថែមលើ ៨៣៧ ពាន់លានដុល្លារដែលសហរដ្ឋអាមេរិកបានចំណាយក្នុងការធ្វើសង្គ្រាមដែលបានចាប់ផ្តើមដោយការលុកលុយនៅខែតុលាឆ្នាំ ២០០១ ។

ទឹកប្រាក់ចំនួន ៨៣ ពាន់លានដុល្លារដែលបានវិនិយោគនៅក្នុងកងកម្លាំងអាហ្វហ្គានីស្ថានក្នុងរយៈពេល ២០ ឆ្នាំគឺជិតទ្វេដងនៃថវិកាកាលពីឆ្នាំមុនសម្រាប់​កងម៉ារីនអាមេរិកទាំងមូល ហើយច្រើនជាងអ្វីដែលវ៉ាស៊ីនតោនបានផ្តល់ថវិកាកាលពីឆ្នាំមុនសម្រាប់ជំនួយផ្នែកអាហារដល់ប្រជាជនអាមេរិកប្រហែល ៤០ លាននាក់។

Taliban

នៅក្នុងសៀវភៅរបស់គាត់“ ឯកសារអាហ្វហ្គានីស្ថាន” អ្នកកាសែត Craig Whitlock បានសរសេរថាគ្រូឧទ្ទេសអាមេរិកបានព្យាយាមបង្ខំឱ្យបស្ចិមប្រទេសជ្រើសរើសទាហានអាហ្វហ្គានីស្ថាន ហើយបានគិតខ្លីថាតើអាមេរិកកំពុងវិនិយោគលើកងទ័ព​អាហ្វហ្គានីស្ថានដែលអាចសម្រេចបានដែរឬទេ។

លោកបានសរសេរថា“ ដោយសារយុទ្ធសាស្ត្រសង្រ្គាមអាមេរិក អាស្រ័យលើការអនុវត្តន៍របស់កងទ័ពអាហ្វហ្កានីស្ថាន មន្ទីរបញ្ចកោណបានយកចិត្តទុកដាក់តិចតួច ចំពោះសំណួរថាតើអាហ្វហ្គានសុខចិត្តស្លាប់ដើម្បីរដ្ឋាភិបាលរបស់ពួកគេឬអត់” ។

ប្រែសម្រួល៖ AP

រក្សា​សិទ្ធិ​ដោយ​៖ ក្នុងស្រុក

អំពីអ្នកសរសេររបស់យើង៖ PECH PHEARUN